خطبه‏اى از آن حضرت ( ع )

اى مردمى که به تن‏ها مجتمعید و به آراء پراکنده . سخنتان هنگامى که لاف دلیرى مى‏زنید صخره‏هاى سخت را نرم مى‏کند ، در حالى که ، کردارتان دشمنانتان را در شما به طمع مى‏اندازد . چون در بزم نشینید ، دعوى رزم‏آورى کنید و چون جنگ چهره نماید ، از آن مى‏گریزید . دعوت آن کس ، که شما را فراخواند ، روى پیروزى نبیند و آنکه براى راحت شما خویشتن را به تعب افکند ، هرگز به راحت و آرامش نرسد . مشتى اباطیل را بهانه مى‏کنید تا در کار تعلل ورزید . همانند وامدارى که پیوسته اداى دین خویش به تأخیر اندازد . ذلیل سرکوفته ، از خود دفع ستم نتواند کرد ،

که حق جز در سایه کوشش فراچنگ نیاید .

اگر خانه شما را بستانند ، کدام خانه را از دشمن حمایت خواهید کرد ؟ و بعد از من با کدام امام با دشمن پیکار مى‏کنید ؟ به خدا سوگند ، فریب خورده کسى است که شما او را به وعده دروغ بفریبید . هر که پندارد که به نیروى شما پیروز مى‏شود ، همانند کسى است که آن تیر از تیرهاى قمار نصیب او شود که سودش از همه کمتر است و هر که شما را چون تیر به سوى دشمن افکند ، تیر شکسته بى‏پیکان را در کمان رانده . به خدا سوگند ، به جایى رسیده‏ام که دیگر سخن شما باور نمى‏کنم و به یارى شما امید نمى‏بندم و دشمن را به شما بیم نمى‏دهم .

شما را چه مى‏شود ؟ داروى درد شما کدام است ؟ علاج شما چگونه است . دشمنان شما نیز مردمى همانند شمایند . آیا هرچه گفتید ، همه از روى نادانى بود ؟ یا از سر غفلت و ناپرهیزگارى ؟ یا در چیزى که حق شما نبود طمع ورزیده بودید ؟

متن عربی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: